viernes, 15 de enero de 2016

¿Eres inteligente?


Si piensas que tu inteligencia es fija ¿en qué nivel estará? ¿qué limitaciones tendrás?. Una forma de averiguarlo es observando el resultado de tus acciones. Si observas tus actuaciones puedes pensar: no voy a hacer esto porque igual fracaso, mejor haré algo que sepa que va a salirme bien. En cambio si crees que tu inteligencia es modificable puedes buscar los medios para potenciarla y comprobar si lo consigues. ¿Cómo sabrás si eres más inteligente?

En el libro titulado Por qué las personas inteligentes pueden ser tan estúpidas informan que la actuación en una tarea intelectual, sea cual sea, simplemente mide nuestra actuación en esa tarea, solo mide las habilidades específicas que se aplican a esa tarea. Supongamos que alguien nos pregunta: ¿cuál es la raíz cuadrada de 23?. ¿Sabrías responder?, y si te preguntan ¿cómo funciona la lavadora?. Si finalmente te preguntan si sabes conducir, ¿cuál puede ser la respuesta?. Espera. ¿Has respondido que no tienes carnet?. Piensa un poco, ¿se puede saber conducir sin tener carnet?.

Si tengo el carnet de conducir significa que alguien certifica mi capacidad para conducir, de conducir ¿qué?. ¿Has pensado en coche?. Podría ser moto, autobús o camión, pero has pensado en coche. ¿Y la bicicleta?, ¿alguien certifica que sabes andar en bicicleta?.

A la pregunta ¿cómo sabrás si eres más inteligente? No sabías andar en bici y ahora sí. No sabías conducir un coche y ahora sí. Entonces, ¿eres más inteligente?.

La gente que cree que la inteligencia es fija tiende a atribuir a muchas tareas intelectuales no sólo el poder de informar acerca de tus habilidades actuales, sino también de tu inteligencia global, tu inteligencia futura y tu valía global.

Por otro lado, la gente que cree que la inteligencia es modificable, se ciñen a los hechos. Consideran que tu actuación en una tarea simplemente refleja las habilidades específicas requeridas para esa tarea, así como el esfuerzo que le dedicas y las estrategias que utilizas.

En estudios realizados con universitarios de características muy similares, se comprobó que aquellos que creían en la inteligencia fija, ante una hipotético fracaso en los estudios, consideraban que eran tontos, incluso muchos se sintieron “inútiles” o “auténticos perdedores”. En cambio los que creen en que la inteligencia es modificable, consideraban que necesitaban mejorar, hacer algo distinto. Igualmente en estudios posteriores, los primeros relacionaban los fallos con una minusvaloración de sí mismos. Consideraban su valía académica como un reflejo de su valía personal.

La conclusión que podemos extraer de estos estudios y otros es que es posible enseñar que la inteligencia no es fija y esto redundará en mejoría en el estudio y una mayor flexibilidad a la hora de valorar los éxitos y los fracasos, mejorando asimismo el desarrollo personal. ¿Por qué? Porque si tu percibes que eres poco inteligente y que esto no se puede cambiar, afectará a muchos aspectos de tu vida. En cambio, si sabes que la inteligencia es un potencial abierto, sabes que lo que sale mal, puede mejorarse y hacerse bien.

miércoles, 8 de mayo de 2013

La rana que no sabía que estaba hervida

http://www.casadellibro.com/homeAfiliado?ca=20174


Por encima de todo dogma, de toda doctrina, de toda ideología, es preciso estar atentos a ampliar y perfeccionar nuestra conciencia, haciendo de ello el comportamiento fundamental de nuestra condición humana, así como motor indispensable de nuestra evolución.


Si queremos recordar las cosas importantes, es necesario que nos apasionemos por ellas, que las “tomemos a pecho”.

El cambio gradual pasa inadvertido, y por tanto no se produce la reacción idónea.


En el plano individual, el mejoramiento buscado a través de un esfuerzo cotidiano no produce efectos visibles a corto plazo. Si no percibimos las ventajas que tenemos ni los derechos que disfrutamos, quizá nos dedicaremos a cultivar la ingratitud y el descontento, mostrándonos incapaces de apreciar los frutos de una evolución tal vez lenta, pero en todo caso demostrable


Una historia habla del Bambú chino, de una especie curiosa. Esta especie se caracteriza porque después de plantar la semilla, regar y cuidar con esmero, ¿qué pasa con el Bambú?. Que crece el primer año: no; ¿el segundo?: no; ¿el tercero?, tampoco. Hasta el quinto no empieza a asomar el brote, pero luego logra una envergadura de 12 metros en un año.



martes, 16 de octubre de 2012

http://www.casadellibro.com/afiliados/homeAfiliado?ca=20174&idproducto=2090349



LA RUEDA DE LA VIDA. ELISABETH KUBLER ROSS


El libre albedrío es el mayor regalo que recibió el ser humano al nacer. En todo momento debemos escoger entre varias posibilidades, en lo que decimos, hacemos y pensamos, y todas las elecciones son terriblemente importantes.

Me preguntaron ¿cómo organizas tu vida?, ¿cómo haces para tomar tus decisiones?

Hago lo que me parece correcto no lo que se espera de mí.

La dificultad que presentan las religiones es que las cosas se escriben para que se interpreten, y, como ocurre en muchos casos, se malinterpretan. Ninguna religión, grupo o persona que preconice el odio, la venganza, la destrucción o la violencia contra otros grupos o personas, es digno ni saludable. Toda acción debe procurar el beneficio de las personas, entendiendo por beneficio, la salud y el bienestar por encima del enriquecimiento material.


Lo mejor de la vida consiste en descubrir lo que uno ya sabe.

En el interior de cada uno de nosotros hay una capacidad inimaginable para la bondad, para dar sin buscar recompensa, para escuchar sin hacer juicios, para amar sin condiciones.

Cada uno de los miles de pacientes con quienes comenté sus experiencias de muerte clínica temporal recordaba haber entrado en la luz y oído la pregunta: ¿Cuánto amor has sido capaz de dar y recibir? ¿Cuánto servicio has prestado?. Es decir, se les preguntaba cómo habían asimilado la lección más difícil de toda la vida: el amor incondicional


La medicina actual es compleja y la investigación es cara, pero los directores de las grandes compañías de seguros y de la OMS ganan millones de dólares al año, mientras que los enfermos de sida no pueden costearse los medicamentos que les prolongan la vida; a los enfermos de cáncer se les niegan tratamientos porque son “experimentales”; se están cerrando salas de urgencia. ¿Por qué se tolera esto? ¿Cómo es posible que se niegue a alguien la esperanza? ¿O la atención médica?.

Había una época en que la medicina consistía en sanar, no en hacer negocio.


Cuando estoy en la transición de este mundo al otro, sé que el cielo o el infierno están determinados por la forma como vivimos la vida en el presente. La única finalidad de la vida es crecer. La lección última es aprender a amar y a ser amados incondicionalmente.

En la Tierra hay millones de personas que se están muriendo de hambre; hay millones de personas que no tienen un techo para cobijarse; hay millones de enfermos de sida; hay millones de personas que sufren maltratos y abusos; hay millones que padecen discapacidades.

Cada día hay una persona más que clama pidiendo comprensión y compasión. Escuche esas llamadas, óigalas como si fueran una hermosa música.

Les aseguro que las mayores satisfacciones en la vida provienen de abrir el corazón a las personas necesitadas. La mayor felicidad consiste en ayudar a los demás.


Es importante que hagamos solamente aquello que nos gusta hacer. Podemos ser pobres, podemos pasar hambre, podemos vivir en una casa destartalada, pero vamos a vivir plenamente. Y al final de nuestros días vamos a bendecir nuestra vida porque hemos hecho lo que vinimos a hacer.

La lección más difícil de aprender es el amor incondicional.

Morir no es algo que haya que temer; puede ser la experiencia más maravillosa de la vida. Todo depende de cómo hemos vivido. La muerte es sólo una transición de esta vida a otra existencia en la cual ya no hay dolor ni angustias.

Todo es soportable cuando hay amor.

Mi deseo es que usted trate de dar más amor a más personas.

Lo único que vive eternamente es el amor.






sábado, 21 de abril de 2012




Del libro La playa de los sueños


“Nos empeñamos tanto en triunfar que hemos convertido la felicidad en otra posesión, así que la perseguimos y la igualamos a la riqueza y al éxito sin darnos cuenta de que quienes ya poseen esas cosas no siempre son felices”


“Todas las cosas que ha comprado para intentar alegrarse la vida, al final, sólo le producirán una falsa sensación de seguridad”

“Lo que debe entender es que lo que quiere no es necesariamente lo que necesita”

“Nos empeñamos tanto en triunfar que hemos convertido la felicidad en otra posesión, así que la perseguimos y la igualamos a la riqueza y al éxito sin darnos cuenta de que quienes ya poseen esas cosas no siempre son felices”.

“Debe aprender a distinguir esas cosas que le ayudarán y enriquecerán si vida de las que sólo le proporcionarán una sensación pasajera de logro, porque tarde o temprano descubrirá que el precio que ha pagado por ellas es mucho mayor que la felicidad que le han reportado”

jueves, 6 de enero de 2011

lunes, 27 de diciembre de 2010



OS OLLOS

Só mirando fixamente podía ver

Os ollos

Só no silencio podía soñar

Os ollos

Só cando me mira

Nos ollos do mediodía
dibuxaba un sorriso

Cos ollos do solpor
albiscaba o seu nome

Ollando cara ó norte
fundiume coa sombra

Rescoldos na penumbra
ollos de media lúa

Dos bicos acompasados
naceron

OS OLLOS

jueves, 22 de abril de 2010

DANO CEREBRAL E GOLF

Terapia de golf para dano cerebral pioneira en España

Un centro de fisioterapia de Lugo impulsará unha terapia pioneira en España para persoas que sofren dano cerebral ou afectación medular. Trátase do «golf terapéutico», unha alternativa que serve de complemento ao tratamento que os pacientes reciben a diario na clínica. Os movementos do swing axudan á recuperación do enfermo, xa que obrigan a traballar a áreas do cerebro vinculadas ao equilibrio, a coordinación, a resistencia ou a forza. Tamén melloran o ton muscular. O artífice do proxecto, o director de Fisioterapia Ronda , Félix Fernández Peiteou, explica que hai uns meses levaron a cabo unha experiencia piloto no campo de golf de Lugo con 5 pacientes. O resultado foi tan positivo que en canto chegue o bo tempo prevén non só repetir senón potenciar este tipo de sesións na cidade amurallada.

Participarán na próxima terapia entre oito e dez persoas con discapacidade que acoden a diario ao centro rehabilitador. Sete fisioterapeutas da clínica e monitores do club guiarán o labor que desenvolvan no campo de golf. «Ao principio foi difícil conseguir que se animasen. é xente á que lle cambiou a vida totalmente. Algúns están case atados a unha cadeira de rodas, facendo tratamentos moi duros para recuperar as súas habilidades motoras. Outras veces están sobreprotegidos», agrega o especialista.

Fernández Peiteou desexa que a iniciativa se estenda, e chegue ata a hospitais e centros de saúde. «Queremos que isto sexa como un virus que se traslade», destaca o fisioterapeuta lucense, que resalta convencido os beneficios que ten para os afectados a terapia con golf. Tanto físicos, como psicolóxicos. «Os pacientes teñen unha motivación extra porque saen ao campo, están rodeados de árbores, ao aire libre no green , e ademais o campo de golf de Lugo é marabilloso. A nivel paisaxístico está moi ben, escóitanse o río, os paxaros..., e a cabeza reláxase», comenta.

Motivación en traballo diario

Segundo indica, ese benestar ten o seu reflexo «no ás veces durísimo traballo que este grupo de persoas realiza cada día» no centro para alcanzar a maior autonomía e independencia posible tras sufrir un ictus, unha lesión medular, un traumatismo cranioencefálico ou un politraumatismo, entre outros.

«Cando volven poñen máis atención, máis entusiasmo, e podemos avanzar un pouquiño máis na recuperación», sinala Fernández Peiteou. O fisioterapeuta, que publicou artigos na revista da Federación Galega de Golf, xa contactou con varias asociacións de dano de cerebral, como Adace Lugo; Sarela, de Santiago; e un colectivo de Ferrol, que se mostraron moi receptivas a colaborar.

Fonte: http://www.lavozdegalicia.es/lugo/2010/04/22 /0003_8434460.htm?idioma=galego